Lang geslapen vanmorgen. Een nacht van 11 uur slapen geeft me geen schuldig gevoel. Vandaag moet niets.
Het lukt me wonderwel. De stilte doorbreek ik door radio te luisteren. Ik lijk wel een tachtigjarige weduwnaar. Mijn vrouw en jonge kinderen zijn gewoon op weekend en ik kan niet mee. Ik mag mee. Ik kan het niet. Zij denken te weten dat ik geniet van af en toe een weekend voor mij alleen. Genieten is veel gezegd. Recupereren hoop ik te kunnen. Lukt soms even. Maar tegelijk mis ik ze. Dat zeg ik niet, want dan moet ik volgende keer wel mee.
Geen verplichtingen vandaag. Toch voorgenomen om naar de boekhandel te gaan, om een van de Libris Short List boeken te kopen. Niet dus. Standaard Boekhandel: werk aan de boekenwinkel!
Na drie kwartier zoeken naar de toonbank met “Woesten”. Meteen ook een pakje sigaretten gekocht. De medewerker vraagt of hij het zal inpakken. “Neen hoeft niet, ik ga de sigaretten zelf roken”. Mijn eerste gesproken woorden van de dag, en ik vind ze nog grappig ook. Hij ook denk ik.
